Survivalrun Zeist - verslag van Lotte

Vandaag is het zover, de Survivalrun in Zeist, dwars door de prachtige bossen. Voor de leden van Kracht is het een run dichtbij huis! We zijn met maar liefst 20 leden aanwezig, verspreid over vijf verschillende categorieën. Vorig jaar nam ik deel aan de vijf kilometer, maar deze keer ga ik de uitdaging aan met het 8 kilometer lange BSR-parcours.

Hoewel het weer druilerig is, hangt er toch het typische survivalrun-sfeertje in de lucht. "Perfect survivalrun-weer" zeggen ze dan.

Het startschot klinkt om 13:10 en ik begin aan de startcombi. Het zagen gaat traag, maar al snel ga ik redelijk vlot door de eerste hindernissen. Na een tijdje kom ik aan bij de Tarzanzwaai, altijd leuk om te doen. Deze hebben we sinds kort ook op onze nieuwe baan bij Kracht. Daarna ga ik door met de volgende hindernissen, van Spaanse ruiters en pakplanken tot een brede brandweerslag-swingover en apenhang met haspel. Op een gegeven moment begint al het hangen en knijpen zijn tol te eisen. Ik merk dat de verzuring begint toe te nemen, en dit terwijl ik nog maar twee derde van de race heb afgelegd. Vervolgens is het tijd voor de postmanwalk. In het midden hangt een bel die je moet laten rinkelen. Gelukkig hebben we dit tijdens de training van afgelopen week nog geoefend, dus het balanceren gaat me goed af. Ik vervolg mijn weg over de mooie bospaden en verrassende hindernissen, en merk dat mijn kracht langzaam weer een beetje terugkomt. De op een na laatste combi, waarbij je over een schot moet klimmen en onder een pallet door, kost me even moeite, maar de tweede keer lukt het me toch. De eindhindernis gaat over het zwembad. Op naar de finish! Nog even alles geven. Het eerste deel gaat soepel, met catcrawlen en apenhangen onder de banden door, maar het laatste stuk over de stapschijven gaat niet meer zo gemakkelijk.

Uiteindelijk bereik ik de finish met mijn bandje in een tijd van 02:13:12 en eindig ik als 14e bij de dames. Het is zeker niet mijn beste run, maar daarom ben ik extra blij dat ik het toch heb volbracht met mijn bandje. Na de wedstrijd kijk ik naar mijn trainingsmaatjes die vastberaden de laatste hindernissen trotseren. Voor sommigen is dit hun eerste run. Of ze hun bandje nou wel of niet hebben behouden, ik ben trots op iedereen!